امیرالمؤمنین علی (ع)

بسم الله الرحمن الرحیم

1. حركتِ كشتىِ نجاتِ آدميان احتياجى به دريا ندارد اين كشتى از قطره اشك مقدّسى مى گذرد كه براى حسين(عليه السلام) ريخته مى شود.

2. شهادت امام حسين(عليه السلام) با عظمت ترين شهادتى است كه در تاريخ بشر بروز كرده، زيرا او با شناخت همه ابعاد و امتيازات زندگى و توانايى بر برخوردارى از آنها دست از زندگى شسته است.

3. على (عليه السلام) انسان را محصولِ بازىِ طبيعتِ ناخودآگاه نمى داند، بلكه انسان را يك محصول جدّى از يك كارگاه جدّى مى داند كه با مشيّت بسيار والاى هستى آفرين، شروع به كار كرده است.

4. دنيا بدون محبّت، زندانى تاريك است.

5. دين بدون برخوردارى از رويكردى علمى، فاقد ارزش مى نمايد و علمِ بدون دين، ساخته اى ميان تهى است.

6. معناى توبه عبارت است از: بازگشت به خويشتن براى نوسازيِ خود.

7. از نظر روانى، لقمه هاى نامشروع باعث تاريكىِ درون شده و لقمه هاى مشروع، كارگاه روح را فروزان مى سازد.

8. يك خنده بى موقع، و يك ضربه روانى براى انتقام جويى بى مورد، حقوقِ بى نهايتِ جان‏هاى آدميان را پايمال مى سازد.

9. اخلاق يعنى شكوفايى حقيقت در درون آدمى.

10. جامعه براى خود داراى شخصيّتى است كه انديشمندان به منزله عقل و اخلاقيّون به منزله وجدان آن مى باشند.